Aslı olan iz düşümü pür telaş içinde kaldı aynada.
Buğu, sis derken yakınsama hissetti dokunduğu zaman.
Varisi kendisiydi ,resmini vesile etti
gözden ırak oldu, gönülden kaçamadı
Aslının aynısıydı resim aynada belirdiği zaman.
Özgür baharların yasını tutuyordu.
Yaşın kemal’ e erip
Kemal’ de eridiğini görmek yaşamın.
Geçiş önceliğini beraber paylaşmak
Kulvar farkı olmadan ince çizgide.
Geceyi kapatmak güzdüz fenerinde sifiri yaşlara.
Tütse de bir hüzün evsahibi günün kiracı ayazında.
Soğuk işlermi sanıyorsun;
Yüreği bulutsuzluk içinde kıvranan zanlı sabaha.
Ben beklerim suçu kesinleşmiş hayatı bir damla kanda,
Ben yeterim cezası çekilecek ham meyve tadında.
Varisi kendisiydi, edemedi resmini vesile.
Güz’ ün hüznü , hüznün güz’ ü beklediği zamanda.
