Bir kahveydi hatırlı hatırsız gönüllerde hoşnutluk
dudaklarda keyfin mutluluğunu anlatan.
Yılları sığdıracak kadar güçlü
anıları saydıracak kadar geniş yaşam yelpazeseydi.
Salladıkça serinlik hareketlilik mevsimlere yandaş.
Durunca monoton , ağır vasıta gibi yol alan bir değirmendi o.
Tabanları eskittiğim çatısı akan bir evin avlusundayım.
Geçmişi sormayın bana,
geçmiş oluklardan sızan bir yaşam.
Gecenin şafağa boyun eğdiği,
kurumuş toz bulutu gibi eski kayıp bir meşale.
Karanlığa tünemiş çıkış bulamayan
yarısında yarım aşkların
yarısında yarımı barındıran.
Yarısında sen
yarısında keder beni göstermeyen.
Ağırlık ortalamaları eşit bir sevgiydi.
Gönüllere hizmet şiirlere uşaklık eden.
Gecelerin müptelasıydı karanlık.
Susturulmuş cümleler kullanılır
dağınık veda mektuplarında.
Toparlandığında hoşçakal ile uğurlanan bir hüzün sonrasında,
Eski bir gömlek olursun düğmelerin kaybolduğunda
Şimdiye kadar ilk ve tek sendin umutları gönüllere ilikleyen.
Oysa bir tacirdi sevgiyi gölgeleyen.
Temmuz 2000