Sırası gelen gidiyor ne yazık
Serden geçemeyenler sereserpe asılıyor
Küskün gecenin uzun tellerine.
Yar’ a atıfda bulunuyor
Köstek saatdeki mişli geçmiş zaman.
Bir avuç kum tanesinde süzülüyor yaşam.
Yaşanacak ne kaldı diye bakıyor yazı
Beden kırmızı bülten çıkarıyor
yüreğine.
Sen yarım ağız telaffuz ederken
Özledim kelimesini şimdiki zamanda.
Yarım yamalak kaçışlar yapışıyor
Kolalı gömleğinin yakalarına.
Yürüyerek bitmeyecek bir yolu adımladığının
Farkına varıyorsun
Erken gelsende geç kaldığın seferde.
Acemilik gençlik yangınlarında söner
Ustalıkda ise ateşin düştüğü yerde.
Üstad olan hüzündür
Kimse kaldırmaz çöktüğü yerden.
Daha önce kimleri avuttuğunu bilmeden
İkna edilmeyi isterken bensizlik
Sevincin telaşlarda boy göstermesini beklersin.
Ezik olan gönlün merhamete dudak bükmesini söylerken
Yola devam edersin .
Uzaklaştıkça yakınlaşan acıları
Resimlerde gölgeler
Dünü kaldırırsın
Kayıp aşkın platonik raflarına.
Sonra ihtiyac olur
Belki
Bakılır ayrılıklara.
Sırası gelen gidiyor ne yazık.
11:28 / 27.02.2004
