Aslı olan iz düşümü pür telaş içinde kaldı aynada.Buğu, sis derken yakınsama hissetti dokunduğu zaman.Varisi kendisiydi ,resmini vesile ettigözden ırak oldu, gönülden kaçamadıAslının aynısıydı resim aynada belirdiği zaman. Özgür baharların yasını tutuyordu.Yaşın kemal’ e eripKemal’ de eridiğini görmek yaşamın.Geçiş önceliğini beraber paylaşmakKulvar farkı olmadan ince çizgide. Geceyi kapatmak güzdüz fenerinde…